به نام پروردگارلیلی ومجنون

روزگاربی رحم دل سنگ رابه دردمی آورد،گاهی زندگی چنان ازانسان روی می گرداند که دست بی وفای روزگار بهترین دوست هارا،ازهم جدا می کند.

پس توای یارعزیز!

هنگامی که در این دنیای فانی،جای مراخالی دیدی،برنوشته هایم بنگر!وقطره ای اشک برمژگان خویش جاری ساز،تادیگران بدانندکه من چقدر دوستت داشته ام...

ایـــن روزهـــا هــــوا خیلـــی غبـــار آلــــود اســـت؛
گـــرگ را از ســـگ نمــی تـــوان تشخیـــص داد !
هنگـــامـــی گـــرگ را می شنـــاسیـــم؛
کـــه دریـــده شـــده ایــــم
.
.
.
دروغـــ رو هــمــه مــیــگـــن ؛
امــا اونــجــاش بــه آدم فــشــار مـــیــاد
کــه هــمــراه بــا شــنــیـــدن ِ دروغ
خــر هـــم فـــرض بــشـــی … .
.
.
می خواهی قضاوتم کنی ؟
کفش هایم را بپوش
راهم را قدم بزن
دردهایم را بکش
سال هایم را بگذران
بعد قضاوت کن !

یه پسرایی هستن که
صدای خنده هاشون تو خیابون نمیپیچه
شلواراشون نه خیلی براشون بزرگه نه خیلی کوچیک
ابروهاشون فابریک خودشه
همونایی که نه لکسوز دارن نه کمِری
اما مـرام دارن
چشمشون همه جا کار نمی کنه
دنبال موی بلوند و چشم آبی نیستن
پسرایی که موزیکـ های خارجی رو بدون معنی کردن حفظ نمیکنن
پُــــز نمیـــــــدن
پاتوقشون مهمونی و شیشه و انواع مشروبی جات نیست
آره رفیـق
اونایی که تکیه کلامشون معرفتـــــــه
بی ریا، باخدا، مهربون و با مسئولیتن
کنارشـون آرامش داری
کنـارش باشی یا نباشی حواسش به بقیه دخترا نیست
این جور پسرا خیــــــــلی مردن
خیلی تـــکن ، خیلی خاصــن
خیلی شوخن و جنگولک بازی در میـارن
ولی احساسشون قویه
آه که بکشن خدا دنیا رو واسشون زیر و رو میکــــــــــنه